Rozwój naszego dziecka rozpoczyna już w momencie poczęcia, kiedy powstała z dwu komórek płciowych zygota zaczyna się intensywne dzielić. Bardzo ważne jest, aby każdy, kto planuje powiększenie rodziny zdawał sobie sprawę z tego, że rozwój dziecka w łonie matki ma ogromny wpływ na jego rozwój w ogóle.
I nie chodzi jedynie o aspekty fizjologiczne, ale całość wszystkich procesów psychologicznych, związanych z emocjami, czy nawet kompetencjami społecznymi. Maluch, który rośnie w matczynym brzuchu już w momencie swojej pierwszej wędrówki z jajowodu do macicy, nabywa cech, które będą miały wpływ na jego przyszłe funkcjonowanie.
Badania dowodzą, że czynniki genetyczne mają jedynie 25 procent udziału w kształtowaniu cech małego człowieka. To dużo i mało zarazem. Bo pozostałe 75 procent będzie zależało od tego, co i w jakim natężeniu maluch nabędzie w trakcje intensywnego rozwoju zarówno w łonie matki, jak i w pierwszych latach swojego życia.
Wydaje się to przesadzone szacowanie, a jednak tych czynników, które decydują o rozwoju dziecka w okresie prenatalnym jest naprawdę bardzo dużo. Są to np. warunki w jakich przebiega ciąża, nastawienie rodziców, podejście emocjonalne lub medyczne do ciąży, i wiele, wiele innych.
Dlatego tak duży nacisk kładzie się na konieczność gruntownego przygotowania młodych ludzi do roli rodzica. Istnieją badania, które dowodzą, iż wpływ na rozwój dziecka mogą mieć nawet te przeżycia matki, które były jej udziałem na długo przed zajściem w ciąże. Wydaje się to niemal niemożliwe, a jednak są przesłanki do tego, aby tak właśnie twierdzić. Bowiem maluch w okresie prenatalnym nabywa swoistych predyspozycji do pewnych cech, skłonności, reakcji. Każdy przyszły rodzic powinien zdawać sobie z tego sprawę i potraktować swoja przyszłą rolę bardzo poważnie.
W psychologii rozwojowej szczególny nacisk kładzie się na konieczność budowania pozytywnego nastawienia matki do ciąży, nawet jeśli ona dopiero w fazie planowania. Kobieta, która chce mieć w przyszłości dziecko, powinna już od chwili podjęcia tej decyzji wdrożyć odpowiednie przygotowania.
Bardzo ważna jest sama wiedza o przebiegu ciąży, ponieważ zmniejsza stres i niepewność, oraz pozwala przygotować się psychicznie i fizycznie na trudy związane z odmiennym stanem. Ale ogromne znaczenia ma również gruntowna znajomość przebiegu procesów związanych z rozwojem płodowym dziecka. Ma ona wpływ na postrzegania dziecka, odczytywanie jego potrzeb, stymulowanie rozwoju.
Nie każda przyszła mama zdaje sobie w pełni sprawę z tego, jak wielki wpływ ma jej zachowanie na rozwój dziecka. A jest on w istocie bardzo duży. W trakcie pierwszych kilku tygodni życia dziecka, kiedy powstają zalążki wszystkich organów zewnętrznych, rozwija się również układ nerwowy. Powstają pierwsze połączenia nerwowe, a dziecko już niedługo zacznie bardzo intensywnie reagować na wszelkie docierające do niego bodźce.
Pierwsze będą oczywiście pochodziły z wnętrza maminego organizmu np. rytm bicia jej serca, odgłosy wydawane w trakcie pracy organów wewnętrznych. Ale już w okolicach czwartego miesiąca, nasze dziecko zaczyna również reagować na bodźce ze środowiska zewnętrznego. Jakie to będą bodźce, w dużej mierze zależy od matki, która dzięki odpowiednim działaniom, może pobudzać pewne rejonu kształtującego się mózgu, i minimalizować wpływ czynników szkodliwych.
Pierwszym z brzegu przykładem może być dotyk. Każda mam wie, że dziecko e jej łonie reaguje na dotyk bardzo żywo. Można je pobudzać np. poprzez głaskanie brzucha, pukanie, drapanie itp. Maluch czuje dotyk poprzez skórę i łożysko. Zaczyna wówczas intensywniej się poruszać, przyspiesza akcja serca. Jest to początek budowania więzi z dzieckiem i pierwsze próby komunikowania się w ogóle. Bo pewne wzorce wypracowane w okresie płodowym, mogą mieć znaczenie w przyszłości.
Podobnie wygląda to w przypadku bodźców słuchowych. Dziecko słyszy głos matki i przyzwyczaja się do niego. Podobnie zresztą, jak do wszystkich głosów, które słyszy na co dzień. Można to zaobserwować w momencie, gdy maluch jest już na świecie. Noworodek jeszcze dobrze nie widzi, ale na głos matki, ojca, lub w ogóle osoby, która przebywała w jego pobliżu podczas okresu prenatalnego, reaguje zazwyczaj lepiej, niż na głos osoby zupełnie obcej.
Zatem słuchanie przez kobiety w ciąży muzyki klasycznej, nie jest czymś nieznaczącym, wręcz przeciwnie. Taka rytmiczna, spokojna muzyka może mieć wpływ na malucha. Sprawia, że będzie on spokojniejszy, a w przyszłości być może będzie czynnym odbiorcą, lub twórcą takiej muzyki.
